Historia obiektu wróc

Budynek siedziby Centrum Edukacji, Rekreacji i Promocji Miasta Słupska Leśny Kot zaprojektowany został przez radcę budowlanego Diesenda w 1912 roku, a oddany do użytku rok później, w miejscu dawnego kortu tenisowego przy głównej ścieżce parku. Początkowo w budynku mieściła się restauracja o nazwie Waldkater (Leśny Kot). Był to nowoczesny, podłączony do miejskiej sieci elektrycznej, posiadający własną łaźnię i centralne ogrzewanie budynek, który należał do miasta. Teren wokół restauracji zagospodarowano tworząc tarasy, na których posadowiono ozdobną altanę i lodownię. Obiekt przejął gastronomiczną funkcję, położonego nieopodal, starego zajazdu, co było skutkiem zwiększonego ruchu gości, jakiego zbyt mały, zaadoptowany wcześniej na restaurację budynek nie mógł już udźwignąć. Nowy lokal tak jak poprzedni przyozdobiono podobizną kocura, która zajęła reprezentacyjne miejsce nad dużym oknem we frontowej fasadzie. Piękne usytuowanie obiektu pośród jodłowego lasu sprzyjało restauracji, która szybko stała się jednym z ulubionych miejsc odpoczynku słupszczan. Na dwóch tarasowych założeniach pośród dziś już pomnikowych drzew poustawiane były stoliki ogródka restauracyjnego, gdzie około 300 gości mogło wygodnie zjeść.

Restauracja serwowała szeroką gamę gorących i zimnych potraw oraz napojów. Poza restauracją w budynku był hotel. Pierwszym dzierżawcą lokalu był Karl Schmiedecke, a od około 1919 roku Bernhardt Krüger. Kolejnym zarządcą, prawdopodobnie od 1926 roku był Theodor Schimkus, a po nim restaurację przejął Hermann Pagel. Możliwe, że podczas II Wojny Światowej mieściła się tu izba porodowa organizacji Lebensborn, którą uznano po wojnie za zbrodniczą.

Po 1945 roku zdewastowany obiekt wyremontowano na sanatorium zakładowe MHD (Miejski Handel Detaliczny). Na początku lat 50. budynek przekazano na cele lecznictwa i otwarto tu Państwowe Prewentorium Gruźlicze, w którym leczono dzieci - głównie z Górnego Śląska. Była to doskonała, spełniająca wszelkie wymogi lokalizacja jak dla takiego miejsca terapii. W budynku znajdowało się 80 miejsc dla dzieci oraz przedszkole specjalne. Pod koniec lat 50. zmieniono nazwę placówki na Państwowe Prewentorium Lasek Północny, które od tej pory podlegało pod szpital. Następnie przez krótki okres czasu w budynku mieścił się żłobek. W 1981 roku obiekt przekazano Wyższej Szkole Pedagogicznej w ramach wymiany za budynek przy ul. prof. Lotha nr 26, który należał do uczelni. Przez te szkolne lata w dawnym prewentorium znajdowało się Studium Wojskowe, w latach 90. Instytut Neofilologii, a od 2005 roku Katedra Filozofii Akademii Pomorskiej. W styczniu 2010 roku obiekt wystawiono na sprzedaż, który wkrótce nabyli prywatni inwestorzy. W tym samym roku przystąpiono do generalnego remontu, w efekcie którego przywrócono dawną świetność budynku wraz z odtworzeniem głównej sali balowej.